مای مونولوگ

فوتبال تیم ملی ایران اینجوریه که فقط تا پایان مرحله ی گروهی قشنگ بازی میکنن. عین پرایدی که سرعت بالای 120 تا واسش قفله؛ اینا هم سقفِ ظرفیت‌شون تا همین مرحله‌ست. و همینکه بتونن از گروه صعود بکنن کار رو انجام شده میدونن. مراحلِ حذفی هم کلن دیگه اضافه بر سازمانه. میرن تو زمین میدوعن. شد شُد. نشد هم عب نداره. ماموریت کامل شده. ان شاالله دور بعدی…

پ.ن: پست منو دیدن یکم به خودشون اومدن :))

امشب فیلم Oppenheimer2023 رو دیدم. پشیمونم که دیدم. به طرز غیر جذابی پیچیده‌، کسل کننده و خواب اوره
این فیلم رو نبینید. تکرار میکنم. این فیلم رو نبینید مای مونولوگ...

واسه خفه کردن صداهای توی سرم، شب ها قبل از خواب یه چیزی پلی میکنم. پادکست… آموزش زبان… فیلم… موزیک… و فکرمو روی همون متمرکز میکنم تا موقعی که خوابم ببره.

تاحالا هیچوقت نتونستم به مامانم هدیه ای بدم که در خور شان‌ش باشه. همش چیزای دوزاری... دیروزم به همین منوال بود. حیف شد. امیدوارم سال بعد انققققدر اساسی اوضاع مالیم زیر و رو بشه که بتونم یکجا از خجالت تمام این سال ها دربیارم.

نزن! بذار بخوری به جدول. بذار خودش بیاد.
اگرم میزنی، بذار وقتی بیدار شد اذیت کرد بزن. نه اینکه خودت بیدارش کنی که بزنی.
مریض نباش.
مدام بُکُن. اما مدام نزن.